En deze middag was het zover, tijd om theorie in de praktijk om te zetten. De bedoeling is dat ik twee lokale Karinthische specialiteiten klaarmaak en het in een wedstrijdvorm opneem tegen de dochter van Sissy Sonnleitner. Met Sissy als lesgever kan het niet anders dan goed verlopen, en toch, de stress begint me toch wel parten te spelen. Een uur voordien nog vol vertrouwen, maar in het heetst van de strijd lijkt het toch allemaal een beetje chaotisch, ik vergeet bijna de kaas aan de lokale risotto-variant toe te voegen, en mijn deeg kleeft vast aan het tafellaken waardoor ze openscheurt. Om dit recht te trekken heb ik bijna een mirakel nodig, want op de beginnersgratie wil ik niet rekenen, en de strijd opgeven wil ik evenmin! Van op afstand hou ik mijn concurrente in de gaten, ik begin er langzaam maar zeker terug in te geloven en zet nog een laatste keer alles op alles. Tot Stéphanie (redactrice VlaVak) de eerste borden komt afhalen, wat is dit spannend zeg! Vervolgens gaan ook de nagerechten de deur uit, het verdict komt steeds dichter bij… Wat zou de jury, met Sissy in de hoofdrol, van mijn interpretatie van de Karinthische specialiteit vinden?! We worden eindelijk tot de jurytafel begeleid, niets dan lovende woorden voor ons beiden, maar wie heeft dan de lekkerste en mooiste gerechten voorgeschoteld? Het kent een mooi einde, want we nemen elk een gerecht voor onze rekening, een welverdiende uitslag me dunkt! Ik moet toegeven dat ik fier ben op onze prestaties vandaag, ik neem dan ook met een gevoel van diep respect afscheid van de grootse Sissy.
Tenslotte nog enkele scènes met de wagen, en dan zit het er werkelijk op, hoe jammer! Maar het is goed geweest, voldaan en opnieuw een prachtige ervaring rijker, maak ik me stilaan klaar voor ons vertrek… We sluiten af met een heerlijk duet van Stéphanie en Vincent. Danke sehr, es war einfach super!
De Oostenrijkers 